Cyprian Kamil Norwid, pochodził ze szlacheckiej rodziny, herbu Topór. Urodził się w majątku matki, mazowieckiej wsi Laskowo-Głuchy, ochrzczony w pobliskim kościele parafialnym w Dąbrówce, gdzie znajduje się tablica pamiątkowa oraz akt chrztu. Ojciec Cypriana, Jan, był plenipotentem (pełnomocnikiem) Radziwiłłów, matka – Ludwika była jego trzecią żoną. Cztery lata po jego narodzinach zmarła jego matka, a opiekę nad Cyprianem i jego rodzeństwem przejmuje prababka, miecznikowa Hilaria Sobieska. Po śmierci prababki w 1830 roku rodzina Norwidów przenosi się do Warszawy. W 1835 roku umiera ojciec poety. Opiekunem sierot zostaje ojczym matki, ojciec chrzestny Cypriana, właściciel ziemski, Ksawery Dybowski.
Cyprian jako uczeń klasy piątej przerywa naukę w gimnazjum i przenosi się do szkoły malarskiej Aleksandra Kokulara. Za swojego mistrza w sztuce uznaje artystę malarza Jana Klemensa Minasowicza. Nieregularna i przerywana edukacja Norwida sprawiła, że w dużej mierze był samoukiem.